14 februari 2007

2007-02-14- Ming vertrek al vroeg naar haar werk, en ik met haar, op naar de fietsenmaker. Door een chaotisch ochtend verkeer met overal ronkende brommertjes, terwijl zich aan de straatkant een kleurrijke markt voltrekt, vol met exotische groentes en fruit, en de tempel op de straathoek, spetterend met kleur, in alle sereniteit grondig schoon wordt gemaakt ter voorbereiding op het nieuwe jaar.

Met enig zoeken en een vriendelijke instructie in een hotel weet ik de fietsenmaker te vinden, maar helaas kan hij me niet helpen. Ik wil graag en van mijn tandwielen voor vervangen, aangezien die toch wel erg begint in de slijten. Uit elkaar schroeven en nieuw rad er tussen, maar dat gaat niet door, want voorraad ontbreekt. Wel wil hij me een compleet nieuwe crank inclusief drie tandwielen verkopen, maar dat zie ik niet zitten, zowel gezien de kwaliteit als het prijskaartje. Missie onsuccesvol dus.

Bij de bank koop ik een mooi stapeltje prachtig nieuwe dollars voor gebruik in Indonesië en breng mijn fiets terug naar het appartement van Ming. Wederom de stad in, downtown Taipei, maar ditmaal met de metro, een stukje minder verdwaalgevaarlijk.

Bij het kantoor van Malaysia Airlines ontmoet ik Wendy, die al weken lang heel netjes en vriendelijk allerlei lastige vragen van mijn kant loopt te beantwoorden. Mijn ticket naar Kota Kinabalu is helemaal in orde, en terwijl ik nog wat document doorneem op zoek naar verborgen aanbiedingen of geheimen, word ik aangesproken door een andere dame.

We kletsen wat, en ze verteld me dat ik me vooral geen zorgen hoef te maken over Chinees Nieuwjaar. De meeste restaurantjes langs de weg zullen gewoon open zijn, en anders kan ik altijd nog naar een van de vele convenience stores. Hotels kunnen misschien wat duurder worden, en het verkeer is waarschijnlijk wat druk, maar voor de rest, geen probleem. Samen met Wendy wijst ze me nog een paar mooie plekken in Taiwan die de moeite van het bezoeken waard zijn, en dan gaat ze er vandoor.

Ik begeef me naar de grote boekwinkel die naast Tapei 101 toren staat. Dat deze wolkenkrabber het hoogste gebouw ter wereld is, verneem ik 's avonds pas van Ming, tot die tijd zie ik het voornamelijk als een interessante, hoge toren.

De sfeer in de boekwinkel is geweldig. Overal, in iedere hoek en zelfs midden in de gangpaden, zitten of hangen mensen rond, diep verzonken in concentratie, en totaal geabsorbeerd in hun lectuur. Jong en oud, het maakt niet uit, hangen en lezen maar. Totaal anders dan thuis, waar je waarschijnlijk de zaak wordt uitgeslagen, tenzij je koopt wat je aan het lezen bent, maar ook dat gebeurd hier niet; het lijkt meer een grote, luxe, bibliotheek dan een boekhandel. Ik voeg me bij hun, en al zoekend en starend, vind ik eindelijk een mooie kaart van Taiwan.

's Avonds: Pannenkoeken! Traditioneel Hollands met kaas en spek, en natuurlijk een feestelijke caloriebom met ijs, banaan, kaneel en slagroom toe.

Voetnoot: Taipei