Fietsen in 
-
24 november 2005
24-11-'05
De eigenaar van het hotel snapt niet dat we meteen na ons ontbijt al op de fiets stappen, en niet eerst een kijkje komen nemen in het prachtige kasteel, maar nee, verassing, dat hebben we gister al gezien. Een lange afdaling volgt, grappig genoeg langs de enige zijde van de berg waar je het kasteel niet kunt zien. Wel de stijlste haarspeldbochten die ik ooit gezien heb; helling van meer dan 20% en dan ook nog eens lekker van links naar rechst slingeren.
-
26 november 2005
26-11-'05
Omdat de grensbeamte die ons eergister hielp erg enthousiast vertelde over de valei rondom Bcharre, en dit tevens het gebied was waar ik eventueel overwoog om te gaan skieen, besluiten we onbepakt in het zadel te klimmen en eens een lekker stukje te gaan fietsen.
-
27 november 2005
27-11-'05Na een misverstand rijden we over de snelweg Tripoli uit richting Beirut. Hoewel het redelijk doorrijdt, toch erg veel verkeer en dan komen we er achter dan er ook een mooi stil paralel weggetje is. Van de snelweg naar de parelel dus.
Naar mijn idee en vrij saaie route, heb het niet zo op kustgebieden, een soort voor saaie passieve depressiviteit hangt daar, zeker zo in het laag seizoen. Byblos, de plaats waar de Feniciers destijds het alfabet uitvonden (na de fiets zeker toch een van de beste uitvindingen van de mensheid al zeg ik het zelf), is weinig interessant, en behalve een lekker gegrilde kip met patatjes is er weinig te zijn.
-
28 november 2005
28-11-'05Eerst lekker uitslapen en daarna opzoek naar de fietsenmaker die hier vlak om de hoek schijnt te zitten, aangezien mijn achterrem de laatste dagen hoe langer hoe meer kuren begint te vertonen. Heb al een en ander geprobeerd om hem bij te stellen, maar het wil niet echt lukken. Op naar een vakman dus.
-
29 november 2005
29-11-'05
Gewapend met camera op jacht gegaan naar de fameuse Pigeon Rocks, en hoewel ik toch erg aan het begin van de middag al vertrok, kom ik er toch pas tegen de zonsondergang aan, nadat ik een tijd lang sta te kletsen met de eigeneer van een van de duikscholen hier in Beirut.
-
30 november 2005
30-11-'05Gewoon voor de lol toch maar opzoek gegaan naar de grote Monoprix aan de andere kant van de stad. Eerst lekker slalommen door de grote files in downtown (owh wat kan ik op dat soort momenten genieten van al die geergerde gezichten in de auto's om me heen; een quote die Helene ooit zag beschijft dit perefect: 'If you were on your bike, you would be home now'). Supermarkt is inderdaad erg groot, en gevaarlijk: Veel heerlijke Europeese (veelal Franse) produkten, maar voor toch wel erg hoge prijzen. Op de wijnafdeling krijg ik een Libaneese rode wijn aangeboden die in een emmer met ijs geserveerd wordt; ik ben er niet erg van onder de indruk.
-
1 december 2005
01-12-'05
Na bijna tien dagen was het vandaag dan toch tijd om afscheid te nemen van Helene en Romain. Zij hebben wat contacten en willen nog wat vrienden en een aantal scholen bezoeken in Beirut, terwijl ik het eigenlijk wel gezien heb in dit aparte stadje en het tijd vind om de rest van Libanon te gaan ontdekken. Daarnaast speelt natuurlijk ook het tijdaspect mee; over uiterlijk een week of drie wil ik eigelijk toch al wel in Dahab zijn en om dat te bereiken moet ik een beetje gaan opschieten.
-
2 december 2005
02-12-'05
Vroeg uit de veren want mijn gastheer wilde om 7 uur vetrekken naar zijn werk toe. Alhoewel ze me heel gastvrij zeiden dat ik me verder niet hoefde te haasten, leek me het toch wel een mooi streven om samen met mijn gastheer het pand te verlaten, dus om 6 uur stond ik al mooi naast mijn bedje. Snel het balkon opgelopen, prachtig berglandschap, maar helaas was de zonsopgang niet echt goed waar te nemen, dus me maar gewoon naar het ontbijt begeven.
-
3 december 2005
03-12-'05
Plan was om via een klein weg over een rustige grensovergang Syrie binnen te gaan. Door een mooi maar stijl heuvelgebied (vol met soldaten die naar ik naief aanneem maar gewoon aan het oefenen waren, dus helaas geen foto's, dat leek me niet zo'n goed idee) rijd ik mijn richting op, en terwijl ik klim veranderd het asfalt langzaam maar zeker in een zeer slechte onverharde weg. Geen bordjes, geen verkeer en ook niemand om de weg aan te vragen. Er was me al verteld dat 'er niet zo veel mensen zouden zijn' hier, maar dit wordt me toch een beetje te extreem..
